आणि ती आई झाली.. भाग ९

आणि आस्था प्रसादचा संसार सुरू झाला. त्यांच्या वैवाहिक आयुष्याला सुरुवात झाली. राजा राणीचा सुखी संसार. आस्था प्रसादच्या प्रेमात अगदी नाहून निघाली होती. मोहरून गेली होती. दिवस छान सरत होते. कालचक्र वेगाने फिरत होतं. प्रसाद आणि आस्था खूप आनंदात जीवन व्यतीत करत होते. आणि काही दिवसांतच तिच्या आयुष्यात अजून एक आनंदाची बरसात आली. आस्थाला आई होण्याची चाहूल लागली. एक छोटा पाहुणा घरी येणार होता. ती खूप आनंदून गेली.  ती आई होणार होती. प्रसादला तर आनंदाने आकाश ठेंगणं झालं होतं. खूप आनंदी होता तो. आस्था त्याला खूप अमूल्य भेट देणार होती. आता प्रसाद आस्थाची खूप काळजी घेऊ लागला. रोज तिच्यासाठी प्रसाद प्रेमानं खायला घेऊन यायचा. तिला फिरायला घेऊन जायचा. तिला घरकामात मदत करू लागला. ती ऑफिसला गेली की  तिच्या खाण्या पिण्याची, औषधे पथ्यपाणी यांची सारखी चौकशी करू लागला. दोघे खूप आनंदी होते. खूपदा मुलगा हवा की मुलगी यावर चर्चा व्हायची. तिला मुलगा हवा होता आणि त्याला मुलगी.  दोघांनी मिळून मुलांची काय नाव ठेवायची आधीच ठरवून टाकलं होतं.  खरंतर आस्था आई होणार होती पण प्रसादला बाबा होण्याचा प्रचंड उत्साह!  त्यामूळे तिचं आईपण तो रोज जगत होता. आनंदाने तिला जपत होता. 

प्रसादने ही गोड बातमी त्याच्या घरी आईला सांगितली. आई बाबांना खूप आनंद झाला. आता प्रसादचे आई बाबा वरचेवर आस्थाला भेटायला येऊ लागले. तेही तिची काळजी घेऊ लागले. प्रसादच्या आईने मोठया हौसेने आस्थाचं ओटीभरण केलं. जवळच्या सर्व नातेवाईकांना बोलवून छोटासा कार्यक्रम केला. आस्थाने तिच्या आईलाही ही बातमी दिली होती. आस्थाच्या आईने आस्थाच्या  बाबांचं कारण सांगितलं. आस्थाची आई आली नाही पण तिच्या आईने नोकरकरवी आस्थासाठी साडी, फळं आणि ओटीचं साहित्य पाठवून दिलं. त्यातही आस्था आनंदून गेली. त्या सर्व वस्तुंना तिच्या माहेरचा गंध जो होता!  कार्यक्रम छान पार पडला. सर्वजण खूप आनंदात होते.

एकीकडे आस्था आई होणार  प्रसाद खूप आनंदी होता. आणि दुसरीकडे त्याने सुरू केलेली सॉफ्टवेअर कंपनीने कामाचा जोर पकडला. येणाऱ्या बाळाचा पायगुणच की काय त्याचा बिझनेस तेजीत चालू लागला. त्याच्या डोळ्यासमोर फक्त आस्थाचं सुख दिसत होतं. तिच्या वडिलांसमोर मनाशी जी खूणगाठ बांधली होती. तो संकल्प त्याला काहीही करून पूर्ण करायचा होता. तिच्या वडिलांच्या घरी ज्या सुख समृद्धीत, ऐश्वर्यात ती राहत होती. ते सगळं सुख तिला द्यायचं होतं. त्यासाठी वाटेल तितके कष्ट करण्याची त्याची तयारी होती. तो दिवसरात्र कामात व्यस्त राहू लागला. आस्थाने त्याला खूप वेळा समजावून सांगितलं होतं.,